نالي لوتكه‌ي ئه‌ده‌بي كورديه
به‌شاهيدي گه‌وره ئه‌ديباني وه‌ك مسعود محمدو محمدي مه‌لا كريم ومعروف خه‌زنه‌دارو چه‌ندان كه‌سايه‌تي تري ئه‌م بواره نالي شاعير باڵاترين شاعيري كورده، كه شعره‌كاني له‌و په‌ڕي ره‌وان بێژيدان، تا ئێستا چه‌ندين نامه‌ي ماسته‌رو دكتۆرايان له‌سه‌ر نوسراوه، شعره‌كاني نالي هه‌ڵگري واتاي جۆراوجۆرن، وه‌لێ به‌داخه‌وه به‌گوێره‌ي ئه‌م كه‌سانه‌ي كه سه‌رقاڵي ديواني ئه‌م شاعيره گه‌وره‌بوينه، تائێستا سه‌رجه‌م شعره‌كاني نه‌دۆزاونه‌وه‌ته‌وه.
حــــه‌ناییی کـــردووه پـــه‌نــجـه‌ی بــه خــوێناوی دڵـــی زارم
ئه‌مه ڕه‌نگه شه‌هــاده‌ت بێ که کـــوشته‌ی ده‌ستی دڵـدارم
گــوتم: ئایــا بـــه زاری خۆت ده‌پرســی حــاڵـی زاری مــن ؟
بــرۆی هێنایه یه‌ک، وه‌ک شــکڵی (لا) یه‌عنی که بـــێزارم
عه‌جه‌ب ئه‌ستێره شه‌و هه‌ڵدێ له ترسی خوسره‌وی خـاوه‌ر
به ڕووی تـــۆم دیده هـــه‌ڵنایێ شــه‌و و ڕۆژ، ئــه‌رچی بێـدارم
گه‌بیبی من ده‌بـــێ ده‌خڵی هه‌بـێ، صـاحیب ئیشاره‌ت بــێ
مـه‌گـــه‌‌ر چـــاوت بزانێ من له‌به‌ر چی مـــه‌ست و بیـمـارم!
به سه‌روم وت که ڕاسته سه‌رکه‌ش و به‌رزی، که‌چی له‌رزی:
کـــه فه‌رقیشم بــگاته ئـــاسمان بـــه‌نده‌ی قـــه‌دی یـــارم !
له شیرینیی ئه‌تۆ، ئه‌ی خوسره‌وی تــه‌ختی زه‌مین، ڕه‌نــگه
بـــــگـاتـــه ئـــاسمانــــی بێسـتــوون فه‌رهـــادی هـــاوارم
برۆت باڵی هوما سایه‌ی سـه‌ری سوڵطانی حـــوسنت بــوو
خه‌گت هات و وتی: من ناسیخی گـــوغــرایــی خـــونــــکارم
سه‌راپـــا هـــه‌روه‌کـــوو حــــه‌ڵقـه‌ی زرێ په‌روێزه‌یی خــوێنم
بــــه یــه‌ک یـــه‌ک تیری مـــوژگـــــانی زرێ دۆزت بـــریندارم
حـــه‌مایێل کــه ده‌مــی تێغت له حه‌ڵقه‌ی گه‌ردنی (( نــالی))
مـــه‌گـــه‌ر تێـراو ببم بـــه‌و ڕه‌نـــگه، تینووی ســـاعیدی یارم
به‌شاهيدي گه‌وره ئه‌ديباني وه‌ك مسعود محمدو محمدي مه‌لا كريم ومعروف خه‌زنه‌دارو چه‌ندان كه‌سايه‌تي تري ئه‌م بواره نالي شاعير باڵاترين شاعيري كورده، كه شعره‌كاني له‌و په‌ڕي ره‌وان بێژيدان، تا ئێستا چه‌ندين نامه‌ي ماسته‌رو دكتۆرايان له‌سه‌ر نوسراوه، شعره‌كاني نالي هه‌ڵگري واتاي جۆراوجۆرن، وه‌لێ به‌داخه‌وه به‌گوێره‌ي ئه‌م كه‌سانه‌ي كه سه‌رقاڵي ديواني ئه‌م شاعيره گه‌وره‌بوينه، تائێستا سه‌رجه‌م شعره‌كاني نه‌دۆزاونه‌وه‌ته‌وه.
حــــه‌ناییی کـــردووه پـــه‌نــجـه‌ی بــه خــوێناوی دڵـــی زارم
ئه‌مه ڕه‌نگه شه‌هــاده‌ت بێ که کـــوشته‌ی ده‌ستی دڵـدارم
گــوتم: ئایــا بـــه زاری خۆت ده‌پرســی حــاڵـی زاری مــن ؟
بــرۆی هێنایه یه‌ک، وه‌ک شــکڵی (لا) یه‌عنی که بـــێزارم
عه‌جه‌ب ئه‌ستێره شه‌و هه‌ڵدێ له ترسی خوسره‌وی خـاوه‌ر
به ڕووی تـــۆم دیده هـــه‌ڵنایێ شــه‌و و ڕۆژ، ئــه‌رچی بێـدارم
گه‌بیبی من ده‌بـــێ ده‌خڵی هه‌بـێ، صـاحیب ئیشاره‌ت بــێ
مـه‌گـــه‌‌ر چـــاوت بزانێ من له‌به‌ر چی مـــه‌ست و بیـمـارم!
به سه‌روم وت که ڕاسته سه‌رکه‌ش و به‌رزی، که‌چی له‌رزی:
کـــه فه‌رقیشم بــگاته ئـــاسمان بـــه‌نده‌ی قـــه‌دی یـــارم !
له شیرینیی ئه‌تۆ، ئه‌ی خوسره‌وی تــه‌ختی زه‌مین، ڕه‌نــگه
بـــــگـاتـــه ئـــاسمانــــی بێسـتــوون فه‌رهـــادی هـــاوارم
برۆت باڵی هوما سایه‌ی سـه‌ری سوڵطانی حـــوسنت بــوو
خه‌گت هات و وتی: من ناسیخی گـــوغــرایــی خـــونــــکارم
سه‌راپـــا هـــه‌روه‌کـــوو حــــه‌ڵقـه‌ی زرێ په‌روێزه‌یی خــوێنم
بــــه یــه‌ک یـــه‌ک تیری مـــوژگـــــانی زرێ دۆزت بـــریندارم
حـــه‌مایێل کــه ده‌مــی تێغت له حه‌ڵقه‌ی گه‌ردنی (( نــالی))
مـــه‌گـــه‌ر تێـراو ببم بـــه‌و ڕه‌نـــگه، تینووی ســـاعیدی یارم
وه‌گیراوه‌له‌واڵی به‌ڕێز
Ismael Taha
ليست هناك تعليقات:
إرسال تعليق